Toen ik besloot om naar Brazilië te gaan dacht ik aan zon, zee en strand... nou bijna goed; alleen de zon bleef vaak achterwege.. en die is toch best wel essentieel

.

Ihla Grande
Na twee dagen op het strand in Rio de Janeiro te hebben kunnen liggen (mag ik niet over klagen), ben ik naar Ihla Grande gegaan. Een eiland met vele witte stranden, groene heuvels en helder blauwe zee. Helaas in de4 dagen dat ik daar ben geweest is er maar één echt zonnige dag geweest. Dus heb ik weinig kunnen genieten van die mooie stranden. Gelukkig was de ene dag mooi weer precies de dag dat ik ging duiken. Het was namelijk een duik van 40 minuten en de rest van de dag op de boot... dus heerlijk kunnen zonnen

. De duik was super leuk! Er waren naast allerlei tropische vissen en koraal ookzeesterren van ongeveer 30-40cm doorsnee, zeepaardjes (wat zijn die klein!) en een schilpad (van ongeveer 50-70cm). Echt de moeite waard dus! De andere dagen heb ik een beetje op het eiland rondgelopen en gerelaxed. Het is echt een mooi eiland, zonder wegen enauto´sdus krijg je echt een beetje het onbewoond eiland idee.. met alleen iets meer zon was het helemaal perfect geweest!

Paraty
Na Ihla Grande ben ik naar Paraty gegaan, een schattig dorpje iets zuidelijker van Ihla Grande. Helaas was het weer hetzelfde: bewolkt en buien. Toch een beetje rondgelopen in het dorp en over het strand. Daarnaast ben ik naar een nabijgelegen dorpje geweest en daar langs de stranden gelopen. Een van de wandelpaden ging door een stukje bos. Er stond aangegeven dat het pad maar 700meter was, maar we hebben er zeker een half uur over gedaan. Het was zo modderig en glibberig (door alle regen) dat het bijna niet te doen was. Met teenslippers in ieder geval niet, dus op blote voeten over rotsen geklommen en enkeldiep in de modder gelopen. Op zich dan toch wel weer leuk, behalve dat ik twee keer om mijn kont gevallen ben, maar dat negeer ik dan maar even

. Er was één dag mooi weer voorspeld, dus meteen een boottochtje geboekt. Dat was super: stralend weer, luxe boot en mooie stranden. Heerlijk dagje!

Florianopolis
Na Paraty wilde ik eigenlijk direct naar Florianopolis, maar de weersvooruitzichten waren zo slecht dat ik besloot eerst een paar dagen naar San Paulo te gaan, moest tenslotte toch die kant op en het leek me beter om in de regen in een stad te zitten dan in de regen op het strand. Helaas was San Paulo precies wat ik er van verwacht had... een grote stad(22 miljoen inwoners!!) and that´s it. Niet echt iets te doen of te beleven... dus na twee nachtjes ben ik toch naar Florianopolis gegaan. Had ik beter meteen kunnen doen want het bleek dat het daar de afgelopen dag hartstikke mooi weerwas geweest...

pff heb ik weer!
Maar, ik mag absoluut niet klagen over het weer in Florianopolis. Ok, één dag regen gehad en het was een beetje frisjes op het strand, maar voor de rest scheen de zon! Dus voornamelijk lekker op het strand gelegen. Een dag hadden we met een groepje het hostal-busje afgehuurd om naar verschillende stranden op het eiland te gaan. Al met al dus een aantal prima laatste dagen in Brazilië met zon, zee en strand .

Afgelopen vrijdag ben ik daar vertrokken en na een 26,5 uur durende busreis (pfffffffffffffffffffff), weer in Buenos Aires aangekomen... mijn laatste stop. Het is hier heerijk weer en ik vermaak me prima. Het blijft een heerlijk stad, een prima afsluiting van mijn reis. Dinsdag vlieg ik naar Nederland. Dan is het na 190 dagen in Zuid-Amerika weer tijd voor het 'normale' leven. Nou ja, 190 dagen min 2 dagen in het vliegtuig en zo´n 415 uur in bussen (oftewel bijna 17, 5 dag)

. Uiteraard zie ik er erg naar uit om iedereen weer te zien en om weer lekker thuis te zijn, maar aan de andere kant het vooruitzicht van een baan zoeken en het gestructureerde leven weer beginnen kan toch moeilijk opboksen tegen het leventje dat ik hier heb gehad. Ik ga het backpackers-leventje dus zeker wel missen, ik bedoel wat is beter dan:

• spaans leren in Ecuador,
• de amazone verkennen,
• leren surfen in Montanita (nouja, poging tot),
• 4 dagen ploeteren in de Andes om dan zonsopgang in Macchu Picchu te zien,
• door de Colca Canyon te trekken,
• sandboarden in de Peruaanse woestijn,
• over Lake Tititake te varen,
• down hill-mountainbiken op 'the world most dangerous road',
• met dolfijnen en alligators zwemmen in de pampas,
• door de zilvermijnen van Potosi klauteren,
• de grootste zoutvlaktes ter wereld zien,
• genieten van Chileense en Argentijnse wijntjes in de zon,
• skiën in de Andes,
• walvissenin het wild van zo dichtbij zien dat je ze bijna kunt aanraken,
• grote stukken ijszien en horen vallen van de Morena Gletsjer,
• doorbesneeuwdebergen lopen en de volgende dag in de zon in BuenosAires zitten,
• een van de meest indrukwekkende watervallen ter wereldzien,
• anacondes om je nek hangen,
• over de boulevard van Copacabanaslenteren,
• dobberen op een bootje voor de hagelwitte stranden van Brazilie,
• maar vooralheel veel verschillende, soms geweldige, soms irritante maar vooral interessante mensen ontmoeten
• en helmaal niets maar dan ook helmaal niets moeten en alles (nouja bijna alles)kunnen doen watin je opkomt.

In heb echt een geweldig half jaar gehad.Tuurlijk waren er momenten waarop ik dacht: wat doe ik hier in godsnaam?!?Maar, ik denk dat dat niet meer dan normaal is. Er zijn uiteraardnaast alle leuke dingen namelijk ook genoeg ongemakken geweest die ik graag in Zuid Amerika achterlaat;

• een verjaardag in de regen, alleen in the-middle-of-nowhere,
• voor de zoveelste keer ziek van het eten in Peru,
• maanden lang met buikkrampen rondlopen, want mijn buik heeft zich nooit echt aan kunnen passen aan het eten in Peru en Bolivia,
• voor de zoveelste keer een oneindig lijkend durende busreis in (ik weet nog steeds niet wat erger is: 10 uur met kippen in een bus op een onverharde weg of 24 uur in een super comfortabele bus... liever geen van beide meer!),
• alles wat met hooggebergte te maken heeft: buiten adem zijn na alleen maar een straat omhoog gelopen te hebbenen eenuitgedroogte huid, lippen, haar, mond en neus door dedroge lucht,
• altijd maar samen zijn met vreemden, waar je keer op keer hetzelfde gesprek mee hebt,
• nooit echt weten waar je nu eigenlijk bent (ik ben de ultieme toerist, altijd een plattegrond in de hand en nog verdwalen),
• rennen voor je leven als je een straat wilt oversteken,
• oncomfortabele bedden (afentoe vraag ik meaf waar ze zo´n dun matrasje hebben kunnen vinden enhoe ze een stapelbed hebben kunnen maken dat of zo hoog is en geen ladder heeft dat je een echte acrobaat moet zijn om maar in bovenste bed te kunnen komen, of zo laag is dat wanneer je het lage bed hebt zo ongeveer uit bed moet rollen omdat je anders zeker je hoofd stoot)
• en smerig beddengoed (alle kleuren vlekken heb ik wel in mijn beddengoed gezien.. te vies om over na te denken).

Ik heb dus absoluut geen spijt dat ik deze reis heb gemaakt, maar vind het dusook niet erg om terug naar huis te gaan; naar familie en vrienden, naar een lekker schoon, fris en comfortabel bed, en vooral naar een toilet waar je het wc-papier eindelijk weer gewoon in de wc kan gooien... want zeg nu eerlijk; wat is smeriger dan een overstromend prullebakje naastde wc met stinkendvies wc papier!Nee, dat ga ik zeker niet missen

Tot snel!

x Marloes