Het heeft iets langer geduurd dan gepland, maar hier weer een berichtje uit Zuid Amerika! Ik ben onverwachtseen dag eerder op excursie gegaan naar de zoutvlaktes, dus had helaas niet eerder tijd om weer een verhaal te typen, maar beter laat dan nooit (om maar een cliché te noemen...)

Pampas

De pampas isecht een van de hoogtepunten van mijn reis tot dusver! Vanuit La Paz met een vliegtuigje ´s ochtends vroeg naar Rurrenabaque gevlogen. Nou, ik begrijp dat ze niet vliegen wanneer het daar geregend heeft... het vliegveld bestaat uit een grasveldje! Maar de vlucht ging prima (duurde maar 50 minuten) en de landing gelukkig ook

. We hadden wel wat vertraging, dus bijna de tour gemist... ze waren al vertrokken, maar gelukkig nog wel in het dorp. Dus meteen de jeep in en op weg naar de pampas. Dit duurde langer dan de vlucht, 4 uur lang opgevouwen achter in een jeep gezeten, maar toen waren we er dan! Met z´n achten in een soort groot uitgevallen kano met motor de rivier op. We waren de bocht nog niet om of er waren al alligators te zien, super! De eerste dag hebben we een uur of 3 rustig over de rivier gevaren en naast alligators ook aapjes, schilpadden, vogelsen zoetwaterdolfijnen gezien. Het ging mij voornamelijk om die laatste, heb nog nooit dolfijnen in het wild gezien laat staan deze roze dolfijnen (ze zijn niet helemaal roze ensommige zijn helemaal grijs). Helaas is het bijna onmogelijk om ze goedop de foto te zetten, maar het was super om te gezien te hebben. We konden ook met de dolfijnen gaan zwemmen, maar aangezien we net heel veel alligators gepasseert warenbleven de meeste (inclusief ik) toch maar in de boot.
De volgende dag gingen we op anaconda jacht (niet jagen, maar proberen een te vinden om te bekijken). Dus laarzen aan en de pampas in.. (de pampas is een soort moeras gebied). In het begin was het lachen, de ene z´n laars was lek de ander zat vast in de modder en na 10 minutenhadden we al een kleine anaconda gezien. Helaas hebben we daarna nog 3 uur gelopen zonder nog een anaconda gezien te hebben. Ik kan je vertellen na een uur ploeteren in de modder en de hitte wordt het al wat minder grappig, na twee uur ploeteren met volgelopen laarzen (laarzen hebben weinig nut als het water - of zeg maar gerust stinkende blubber - dieper is als de laarzen hoog zijn) kan ik je zeggen dan is de lol er wel een beetje af! Gelukkig ´s middags de boot weer in enheerlijk op de rivier dobberen. Dit keer wel het water ingegaan, de gids vertelde immers dat wanneer er dolfijnen zijn er geen alligators zijn.Jaja...toen ik weer in de boot zat, zag ik op de andere oever een aantalalligators liggen! Daarna gingen we piranha vissen -nouja we, de rest vanm de groep in ieder geval, ik heb lekker zitten zonnen in de boot, vissen is nou niet echt mijn ding! ´s Avonds zijn we opnieuw de rivier opgegaan om een kleine alligator te vangen, zodat de gids het verschil uitkon leggen tussen krokodillen, alligators en kaaimannen (vraag me nu niet wat het verschil is, want dat weet ik natuurlijk al lang weer niet meer.. ). De volgende dag was alweer de laatste dag en voordat we weer 4 uuropgevouwen in de jeep moetsen gaan zitten hebben we nog even over de rivier gecruist om nog meerdieren te bekijken.
Eind van de dag waren we weer terug in Rurrenabaque, waar we nog een dagje bleven omdat de vlucht terug pas de voglende dag was. Gelukkig hadden we een hele leuke groep dus zijn we met z´n alle gezellig wat wezen drinken. Helaas was het de volgende dag weer tijdom terug te keren naar La Paz; terug naar de drukke stad en vooral terug naar de hoogte . Het was heerlijk om weer even op (ongeveer) zeeniveau te zijn: wanneer je ademtkrijg je ook daadwerkelijk zuurstof binnen (wel net zo prettig) en allesis niet zo ontzettend droog (mijn huid en haren waren net weer bijna normaal), maarja kunt niet eeuwig in de pampas blijven hè.. op naar devolgende bestemming!

Potosi

Na een paar dagen gerelaxed te hebben in La Paz (met andere woorden te lui om iets te doen). Ben ik vertrokken naar Potosi, alleen, eindelijk! Na een maand met Stephen samen gereisd te hebben was ik eerlijk gezegd best blij om weer alleen verder te kunnen. Het is best een aardige kerel en vooral erg vermakelijk omdat hij steeds in rare situaties terecht komt, maar zo druk... ik geloof dat ik in die maand hem geen 5 minuten stil heb meegemaakt

.
In Potosi ben ik naar de zilvermijnen geweest. Leuk kan ik het niet noemen maar zeker indrukwekkend. Van te voren heb ik de documentaire-film 'The Devil´s Miner' gekeken. Deze documentaire gaat over de mijnen in Potosi waar in totaal al 8 miljoen mensen zijn gestorven!! In de mijnen werken ook kinderen wat het alleen maar erger maakt. Het is er ontzettend stoffig, warm en vooral deprimerend. Terwijl wij in een van de mijnen waren was er ook een 9!! jarig jongetje daar aan het werk, echt triest! Voor degene die geïnterreseerd zijn kan ik 'The Devil´s Miner' zeker aanraden, deze documentaire geeft het leven van het armere gedeelte van de bevolking en mijnwerkers echt goed weer, naar mijn idee.

Zoutvlaktes

Na de mijnen van Potosi ben ik naar Uyuni gegaan, waar vandaan je naar de zoutvlaktes kan vertrekken. Nadat de bus twee keer kapot was gegaan onderweg, eindelijk in Uyuni aangekomen. Niet echt een inspirerende stad, het deed me een beetje aan Pisco in Peru denken. Een kilometer lang afval voordat je de stoffige straten van Uyuni binnen rijdt. Helaas was er die avond en ook de volgende ochtend geen water in Uyuni, dus ook niet in het hostel voor een douche. Het plan was om een dagje in Uyuni te besteden om een geschikte tour te vinden (en mijn blog bij te werken

). Toen ik om kwart over 11 een kantoortje binnen liep vertelde ze dat ze nog een plaats hadden voor die dag voor een 4-daagse tour (het plan was de volgende dag op een 3-daagse tour te gaan). Ze zouden over een kwartier vertrekken... ja dat red ik natuurlijk niet. Maar, nadat ze me wat extra tijd (tot 12 uur) en korting (heel belangrijk) hadden gegeven ben ik snel m´n tas gaan pakken, naar immigratie gegaan om m´n stempel te halen en de tour geboekt. Om 12 uur zat ik in de jeep op weg naar de zoutvlaktes!
De eerste dag hebben we over de zoutvlaktes gereden en de welbekende afstandfoto´s gemaakt (de foto´s waarop je heel klein lijkt op een voorwerp.. foto´s volgen). Eind van de middag zijn we naar het eerste hostel gegaan. De hostels op deze trip waren nietbepaaldom over naar huis te schrijven (maar doe het toch even ). Zowieso waren alle hostels 'in themiddel of nowhere', stel je voor: een woestijn en opeens staan er een handje vol huizen, nou op zo´n plaats is dan ook een hostel. Daarnaast waren de lakens al enige tijd niet gewassen (of zonder wasmiddel ofzo, schoon was het in ieder geval niet), warm water? wat is dat?, wc´s die niet doorspoelen (ok, dat is niet echt uniek in Bolivia, heb vaak een emmertje water in de wc moeten gooien omdat er geen water was of de wc´s er niet op aangeslotenwaren ofzo)maar de hostels warenvooral KOUD! ´s Nachts is het erg koud op de zoutvlakte en de aangrensende woestijn en deze hostels zijn nou niet bepaald geïsoleerd, met kapotte ramen en niet sluitende deuren en zonder verwarming is het best 'frisjes' wanneer het vriest. Ok, genoeg geklaagt over de hostels...
De tweede dag zijn we naar mummies (ik weet niet waarom het mummies zijn, volgens mij zijn het gewoon skeleten) in een grot gegaan en een gedeelte van de vulkaan opgelopen naar een uitzicht punt over de zoutvlaktes. Daarna naar een 'eiland' op de zoutvlaktes gegaan waar een bos van kaktussen was. Hierna hebben we de zoutvaktes verlaten.De dag erna hebben we verschillende lagoons bezocht, waaronder de rode en groene lagoonen verchillende kleine lagoons met flamingo´s.Ook zijn we naar een uitzicht punt van een ander vulkaan geweest en naar een rots in de vorm van een boom. De laatste dag (na een ijskoude nacht) zijn we naar de geisers geweest (met ongeveer -10 en een harde wind is het: uit de jeep, snel een foto maken en heel snel de jeep weer in... brrrr). Daarna nog naar een 'hotspring', allemaal leuk en aardig maar met deze temperaturen ga ik me toch echt niet buiten omkleden, hoe warm het water ook is! Daarna was het richting grens en de bus naar Chili in!

En daar ben ik nu, in San Pedro de Atacama in Chili, een klein dorp, maar met een heerlijk zonnetje, goed eten en vooral een lekker bed. Nadat ik eindelijk gedoucht had gisteren (na 5 dagen niet gedoucht te hebben en 4 dagen dezelfde kleren gedragente hebben voelde ik me best vies

), was het echt heerlijk om in een SCHOON en WARM bed te slapen. Zondag ga ik naar Argentinië, dus 3 landen 4 dagen: de ultieme toerist haha!

x Marloes