Na crisscross door het eerste deel van Peru gegaan te hebben was het tijd om even te relaxen; en waar beter dan in Cusco! Cusco (een stad in de Andes) is zo ongeveer dè backpackersstad van Zuid Amerika. Iedereen gaat hierheen omdat je vanuit Cusco naar het bekende MachuPicchu kunt gaan. Ben daar in Loki hostal, hèt party hostal ingecheckt. Echte dekbedden, heerlijk!! Geen lakens en dekens zoals in andere hostals. Het zijn toch dat soort kleine dingen die je dan echt gaat missen.

De eerste dag was ik zo moe van mijn 16 uur durende busreis (iets langer als gepland omdat de bus ´s ochtends vroeg in the middle of nowhere het begaf, maar gelukkig was dezena enige tijd weer gerepareerd), dat ik alleen maar een beetje gerelaxed heb in het hostal. De volgende dag heb ik Simrun en Andreas ontmoet die in dezelfde dorm sliepen als ik. ´s Middags lekker wezen shoppen en de volgende dag samen met hen en Clayton en Jessica, die zich spontaan bij ons aansloten, met een taxi naar de ruïnes van Tambomachay gegaan en de 10 km terug gelopen via de ruïnes van Pukapukara, Q´enqo en Saqsaywamán (spreek uit als: sexy woman). Aangezien we om de ruïnes te kunnen bezoeken een toeristenticket moesten kopen van 130 soles (ongeveer 32 euro), besloten we om deze maar zoveel mogelijk te gebruiken. Dus loor de volgende dag meteen een toer geboekt naar de sacred valley. Dus met hetzelfde groepje nog meer ruïnes bekenen, o.a. Pisac en Ollantaytambo. Was een prima excursie en gezellig omdat we met een leuk groepje waren. Maar hierna had ik wel even genoeg stenen gezien. Ruïnes zijn mooi om te bekijken en om het verhaal erachter te horen. Maar na ruïne na ruïne blijven er eigenlijk alleen maar hoopjes stenen over. En zeg nou eerlijk, zo oud zijn die ook weer niet. De Inca´s bestonden tot ongeveer 1533, volgens mij hebben we in Nederland kerken die ouder zijn dan dat

.

De volgende dag was het tijd voor Inti Raymi, het festival van het jaar! Het is een festival dat nog dateerd uit het Inca tijdperk, waarin de zon centraal staat. De hele week waren al vieringen zoals vuurwerk, optochten etcetera. Inti Raymi begon met zonsopgang (veel te vroeg) waarna de optocht naar het centrale plein ging (nog steeds veel te vroeg) en daarna naar Saqsaywaman voor het hoofdgedeelte. Aangezien de officiële plaatsen hartsikke duur zijn en zitten op de ruïnes eromheen gratis is, wordt het hartsikke druk op de ruïnes. Gelukkig waren Simrun en Clayton bereid om op tijd op te staan om een plaatsje bezet te houden. Jessica, Andreas en ik zijn later met drinken en snacks nagekomen. Was even moeilijk zoeken aangezien je ongeveer over de hoofden moest lopen, maar we hadden een goed plaatsje. Wij waren er om ongeveer half 11 terwijl de show pas om 2 uur begon. Maar heerlijk in het zonnetje gezeten (beetje minder toen ik naar de wc moest, die op de andere heuvel geplaatst waren, duurde 45 minuten om door de mensen massa te lopen en een hoop boze gezichten en geroep, maarja dat versta ik toch niet

). De show bestond uit dansen van verschillende groepen gekleed in verschillende inheemse kleden en een gedeelte waar niets van was te verstaan omdat de microfoon van de Inca (de koning) het niet deed. Maar de strekking was duidelijk en de zon werd geëerd. Daarna was Inti Raymi afgelopen. En moesten we naar de briefing van onze trek naar MachuPicchu, die we de volgende dag gingen beginnen.

Wehebben met dezelfde mensen, behalve Simrun die een andere trek wilde doen, de Inca Jungle Trek gedaan. Dit is de makkelijkste trek naar MachuPicchu. De eerste dag was 4 uur down hill mountainbiken. Prima te doen, naar beneden fietsen, daar wordt je niet moe van!

Het eerste gedeelte was ook nog helemaal verharde weg, alleen het laatste gedeelte onverharde weg. Boven op de berg was het wel ijskoud. Zoveel mogelijk laagjes kleding over elkaar aan en gaan. Tegen de tijd dat we 'beneden'aankwamen was het lekker warm. In een dorpje, Santa Maria, hebben we overnacht en vanuit daar is het hiken begonnen. Wat een hel

! Nou ja, de eerste ochtend dan. Omhoog, omhoog, omhoog... En niet lafjes via een weg nee, klimmen en klauteren op Inca steps. De middag was omlaag (waarom omhoog lopen als je toch weer naar beneden gaat??). Maar het ergste was voorbij. Die avond overnachtten we in het volgende dorpje, Santa Theresa. Daar was het resaturantje tegelijkertijd de lokale discotheek. De meest rare danspasjes kwamen bij sommige boven en hing een van de Israeliers op zn kop in de danspaal (de cocktails tijdens happy hour hielpen vast mee). De volgende dag was de laatste hiking dag. Minder vermoeiend maar ook minder boeiend omdat de eerste helft over een zandweg was en de tweede helft langs de spoorlijn. Toch minder uitdagend dan langs afgronden lopen. Ondertussen wel een groepslid kwijtgeraakt, dus de gids een beetje in de stress. Tom, een Peruaanse jongen (19) die waarschijnlijk door zijn ouders op deze excursie gestuurd was, niet graag met andere praatte en al helemaal niet op de groep wilde wachtte, was verdwenen. Hij was, net zoals eerder, vooruit gelopen, maar nu was hij nergens meer te bekennen. In Aquas Calientes aangekomen, hebben we nog een laffe poging gedaan om te helpen zoeken, maar na twee keer:

over het plein geroepen te hebben was het eigenlijk wel tijd voor een biertje. Aangezien de gids ´s avonds nog steeds Tom aan het zoeken was, had hij onze kaartjes voor Machu Picchu nog niet opgehaald (het kantoor was nu ondertussen al dicht) wat voor enige stress zorgde bij veschillende mensen. Maar de volgende ochtend (nacht), is dat goed gekomen. Om 4uur zijn de mensen die naar MachuPicchi wilde lopen (lees: een uur omhoogklimmen) vertrokken en nadat de gids hun de weg had gewezen is hij terug gekeerd om de kaartjes te halen (kantoor ging om 5 uur open) en is daarna met ons om half 6 met de bus omhoog gegaan.

Zo waren we nog ruim op tijdom vooraan genoeg te staan in de rij bij de entree van MachuPicchu om daarna kaartjes voor Huaynapicchu te krijgen (alleen de eerste 400 mogen deze berg beklimmen). MachuPicchu was precies zoals op de foto´s. Vergeleken met de andere ruïnes een stuk indrukwekkender doordatde omgeving geweldig is en ook omdat je de hele stad in een oogopslag kon zien. Na een rondleiding van een gids van een paar uur konden we Huaynapicchu beklimmen. Dus weer via stijlepaadjes, klauterend over rotsen omhoog (pfff, waar ben ik toch aan begonnen???? ). Het uitzicht boven was geweldig, al was het eigenlijk te hoog, waardoor MachuPicchu te ver weg was. Maar toch weer blij de top bereikt te hebben. Na nog een paar uur rondgelopen te hebben bij MacchuPichu was het tijd om terug te gaan naar Aquas Calientes om de trein te gaan halen, terug naar Cusco.

Het waren 4 zeer vermoeiende maar super leuke dagen, dus besloten we met het grootste deel van de groep nog op stap te gaan. Na een paar cocktails voel je de pijn in je benen niet zo erg meer, dus hebben we ons best gedaan op de dansvloer en het toch nog tot een uur of 3 volgehouden. De volgende dagen waren vooral relaxen en uitrusten. Een beetje shoppen, rondlopen in Cusco en rondhangen in het hostal. De pubquiz nog een keergewonnen (2e week op rij , gratis t-shirt, gratis champagne, nooit weg!). En langzaam afscheid nemen van verschillende mensen die allemaal weer een andere kant op vertrokken. UIteindelijk nog met Stephen (die ook mee was op de trek) overgebleven omdat er een groot feest in het hostal was die we nog wilde meemaken. Maar helaas werd ik die dag ziek en heb ik het feest niet meer meegemaakt. Behalve dan dat er zatte mensen luidruchtig de dorm in- en uitliepen en een meisje zelfs vanuit haar bed aan het overgeven was (was nog een hele toestand om haar zelf haar eigen rotzooi op te laten ruimen, maar toen ik dreigde haar kleren te gebruiken om de kots op te ruimen, ging ze toch maar papier halen. ieuwk wat een stank!).

De volgende dag was ik gelukkig al beter en zijn we met de nachtbus naar Arequipa gegaan waar we weer met Simrun hadden afgesproken. Daar ben ik nu, maar daar de volgende keer meer over!

x Marloes